Mevrouwtje is een zijdehoender, de laatste van één van onze eigen broedsels, de rest van haar familie is al overleden, ze is wees. Maar ook al een jaar of 6 oud. Ze had al zo'n 3 jaar geen eitje meer gelegd, maakt niet uit, ze is lief, de eitjes waren leuk en vooral lekker. Als je een uitsmijter voor 2 boterhammen wilde maken had je zeker 5 eitjes nodig.
Zo maar opeens had ze met een hoop geschreeuw een eitje gelegd, ik vrees dat het behoorlijk pijn deed na al die jaren, luidkeels moest aan de hele buurt duidelijk gemaakt worden dat er iets gebeurt was, alsof ze de straat door wilde rennen om iedereen te vertellen dat ze nog een eitje kon leggen! En toen zagen we haar niet meer, ze kwam haar nachthokje niet meer uit, ze kwam niet meer truttebellen als we in de tuin waren, dood dachten we. Niets was minder waar, ze had zichzelf kaal geplukt en lag te broeden op een stel eitjes (uiteraard onbevrucht, want geen haan). Eitjes weggehaald en weggegooid.
De volgende dag had ze er weer een ei uit geperst en was ze nog steeds chagerijnig zoals een echte broedse kip moet zijn. Het was toch serieus..
Stad en land hebben we af gebeld voor eitjes van een klein ras. Eerst nog van een bepaald ras, het favoriete ras van de dochter, de sebright. Aangezien de hennetjes alleen al zo'n 25,- euro kosten stond niet 1 fokker zijn eitjes af aan ons broedse kipje, weg winst, wel probeerde ze hennetjes te verkopen, maar dat vonden we niet de bedoeling. Het was duidelijk dat ze er klaar voor was om moeder te worden, ook al heeft ze de leeftijd van oma. We vonden eitjes van een ander ras, de serama, een pittig klein kipje, het kleinste kippensoort ter wereld. De man gebeld en hij wilde zelfs de eitjes opsturen (Brabant is niet écht naast de deur) aangezien de zijdehoender de beste broedmachine is vond hij dit een leuk plan en zo kochten wij 10 piepkleine eitjes.
(er passen dus 8 eitjes in 1 hand..)
En dan moet je wachten en wachten, en wáchten tot de postpakketjesmeneer eindelijk eens aan de deur kwam. Het halve dorp was op pad en afgezet, want avondvierdaagse. Maar hij kwam, met 10 eitjes! Keurig ingepakt en vooral klein. Niet 1 eitje was kapot (ik ben wel anders gewend van de post..) dus madammetje kon aan de bak. Ze lag op 3 gemarkeerde eigen eitjes om haar in ieder geval broeds te houden tot de donoreieren kwamen. Kipje opgepakt, eitjes in een cirkeltje gelegd, gemarkeerde eitjes weg en de kip er weer op. Ze bleef er op en nu kunnen we weer wachten, als het lukt hebben we over een week of 3 kleine piepjes in de tuin.. Ik ben benieuwd!
