Vanmiddag rolde de nieuwsbrief van school van de jongste weer in de mail. Vakantie, pasen, studiedag, goede vrijdag, pinksteren enz. De aankomende tijd is het DNA weer veel rond het huis te vinden. Of eigenlijk in badjassen, joggingbroeken, soms gewoon uitgeblust, chagrijnig en moe ín het huis op de bank of in bed. Tijdens vakanties, weekenden of studiedagen is het hier niet altijd even gezellig.
Verder scrollend zag ik een opvoedkundige note van school; "Onderwijsondersteunend gedrag" ja ja..
"Vandaag punt 11: Gezond eten" inclusief een wist u dat, waaronder deze:
* kinderen die minder gezond eten en daardoor voor hun leeftijd te dik zijn, minder goed mee kunnen komen met gym, buiten spelen, spelletjes doen, maar ook met lopen bij een excursie of de avondvierdaagse…
Die kwam aan en niet zo'n klein beetje, hij hakte, hij deed pijn. Niet omdat mijn kinderen te dik zijn, maar mijn kinderen kunnen dit (ook) niet, niet altijd. Mijn kinderen zijn beide hypermobiel. Lieve school, ze willen wel, maar kúnnen niet. Met moeite liepen ze de avondvierdaagse, alleen de 5km, de 10 km konden ze niet meer. En nu voelt het alsof ze een etiketje opgeplakt hebben gekregen, lui en verkeerde voeding terwijl er een dikke sticker op zit met hypermobiel. Of neem de sticker die nog niet geplakt is, maar nog op zijn stickervelletje zit; Ehler Danlos. Hier worden beide nog op onderzocht, maar de vermoedens zijn al door verschillende artsen uitgesproken.
Op goede dagen kan de jongste buitenspelen, als hij een drukke dag heeft gehad op school, met veel beweging ligt hij de rest van de dag voor dood op de bank. De oudste heeft de leeftijd buitenspelen al gehad, maar hangt inmiddels bij elkaar van bracen en splints.
Met de motoriek van een bosui, want vingers en handen die alle kanten op fladderen worden er vingers verbrand, wordt er nooit iets recht afgeknipt, wordt er weinig gekleurd of getekend, wordt er veel gevallen, fladderende benen en voeten, maar delen we gewoon kusjes uit, drogen tranen en plakken pleisters.
Standaard wordt de nieuwsbrief afgesloten met een Loesje,zo ook deze week:
Ik vond hem niet leuk en niet kloppend, als moeder van kinderen met een beperking, want dat is het nou eenmaal, ben ik altijd bezig met het verdedigen van mijn kinderen om de dingen die ze niet kunnen (maar wel heel graag zouden willen) en wil ik graag dat "ze" zien wat ze wél kunnen, doen, of proberen.
De school zal het heus niet zo bedoeld hebben, maar ik ben even schoolziek.
