Als enige op aarde hadden wij er nog één (stiekem hebben we er nu nog één) zo'n grote tv, nee mensen, niet een 1.50m televisie die je mooi aan de muur kan hangen als levend behang. Maar zo'n vierkante kist met beeldbuis. Zo'n ding die je nog niet eens via een weggeefhoek kwijt kan raken of je moet er geld bij geven. Ja wij hadden hem nog altijd in de woonkamer staan. Wij zijn namelijk van mening dat als iets nog werkt het niet vervangen hoeft te worden. Maar laten wij nou een kreng hebben wat niet kapot te knuppelen was, waarvoor hulde JVC. Er was al eens water in gedrupt, er sliep altijd een kat op, dus ik denk dat er wel een dekentje aan haar in ligt. Veilig? Nee totaal niet, maar hij deed het nog.
HD beeld kende we alleen van onze telefoons, onze tv kende dat uiteraard niet. Wel hadden we net als iedereen al digitale televisie. Maar onze ontvanger stopte er opeens mee, paniek. En zo gingen we op zoek naar een vervanger. Deze vonden we en bedachten we lekker impulsief dat we ook maar eens met de tijd mee moesten gaan en onze nog niet eens retro televisie werd vervangen. Uiteraard moest er ook een bak herrie bij want daar hou ik wel van, dus meteen maar een soundbar er bij. Er ging een wereld voor me open, optische stekkers, hdmi stekkers snoertjes, kabeltje hier, kabeltje daar. Natuurlijk liet ik me een oor aannaaien (ik heb er nu 20 ofzo) door een gold plated HDMI snoer bij de tv te kopen, 45 eurootjes mevroi, koopie! Deze bleek in de 2 euro chinese kinderhandjes versie bij de digitale ontvanger te zitten dus die kan terug, google leerde mij dat gold plated niet nodig is.
Nadat de kinderen uit de auto geknipt waren, de arme bloedjes zaten met al die dozen als een kuikentje in een ei opgevouwen tijdens de rit naar huis, werden de dozen naar binnen gesjouwd en kon het grote uitpakken en zooi verplaatsen beginnen. Terwijl ik dit tik zijn de pubers even aan het spelen met mobieltjes en de soundbar, dreunt de bank van z'n plaats en wapperen de gordijnen voor de ramen. Sorry buren, of eigenlijk niet, want stiekem is het best tof pubermoeder te zijn en klinkt hun muziek beter dan jullie smartlappen. Natuurlijk kon dat pas nadat ik de testrun had gedaan met een stukkie hardrock.
Voortaan kijken we dus tv op niveau, belde de jaren 90 dat ze hun tv niet terug hoeven en brullen we het behang van de muren.
