Er is een walvis aangespoeld, een bultrug, heel Nederland staat op zijn kop, inclusief de sociale media. Ik doe er aan mee, uiteraard. Het beest spoelde op woensdag aan, of eigenlijk, werd op woensdag ontdekt. En op zondag is ‘ie dood, eindelijk! Tussen de twee reddingspogingen hebben ze hem laten liggen, spartelen, creperen. Een noodverordering werd uitgegeven, er mocht niet meer gered worden, een poging tot inslapen werd gedaan, ook hier kwam hij boven op. Het dier was overigens al opgegeven.
Veel mensen lijken wel een overdosis aan zuurstof te krijgen en rennen, praten en lopen met de opstandige meute mee, welke kant van het verhaal dat is weten ze zelf niet eens. Ze zeggen ditjes en datjes, roepen zusjes en zootjes. Wellus en nietus verhalen, zelfs Lenie ’t Hart besmet mensen met haar verhalen, of ze die van horen zeggen heeft weet ze niet eens, ze roept zo her en der maar wat. Nee Lenie, ook jij was te laat met je reddingspoging, waar was je woensdag, of donderdag met je grote materiaal?
De Sea shepherds roepen ook mee, maar heb je die ooit een dier zien redden? Willen ze de bultrug redden door boterzuur te gaan gooien? Protesteren, mensen oproepen te protesteren, de boel blokkeren, iets anders zie je ze niet doen in hun serie.
Volgens de mensenmassa’s, de reddende kant, moet het dier terug in zee gegooid worden. Ondanks zijn ingespoten gif? Wat 15 liter geweest zou zijn? Terug de zee in? Hier uit blijkt wel zo ongeveer hoe tegenstrijdig de “redders” zijn. Als er een zeehond een hapje zou nemen zouden we daar ook misschien wel een stille tocht voor moeten organiseren.
Diep triest is dit hele verhaal. Had het beest wat mij betreft opgeblazen, tot gehakt, zodat niemand nog iets met het skelet kon. Maar aan de andere kant, ook 15 liter van een onbekend goedje blaas je dan op wat de natuur in gaat.
Ik vind het niet zielig dat hij dood is, ik vind het zielig dat hij zo heeft moeten lijden.
In huis heb ik een Johannes-kat. Gelukkig voor hem hoeft hij niet naar een zandplaat, maar krijgt hij een spuitje als het te veel is. En ja als het zou moeten zou ik hem ook uit zn lijden verlossen door hem op te blazen als er geen andere mogelijkheid is. Ik zou mn moeder nog sterretjes in dr kont duwen als ze terminaal was en er was geen andere mogelijkheid om haar te helpen.
Maar vanavond, of morgenavond ligt dat lieve kalfje, of die gezellig knorrende big, of die forel die eens vrij zwom wel weer op ons bord.
Dit is hypocriet Nederland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten