Serviesgoedlikker.

Kwam ik vanmorgen m'n bed uit, zin in een bakkie koffie! Mijn laatste cupjes dacht ik nog terwijl ik het apparaat een slinger gaf. De dieren kregen een aai over hun bol, ochtendritueeltje, want wakker worden doen ze niet, te vroeg. Dat het acht uur is maakt ze niet uit, het is té vroeg. Gemakzuchtig als ik ben haalde ik een mok uit de vaatwasser en laat het bruine goedje (met 1 suikerklontje) in mijn mok lopen. Roerend liep ik naar de woonkamer om de pc op te starten, iedere dag begint hetzelfde , kop koffie en de plaatselijke nieuwsberichten via het wijde web. Terwijl ik het nieuws las en een slok koffie nam dacht ik dat iemand me dood wil hebben, of minstens mijn ingewanden op nonactief wil hebben.

Zout! Zoute koffie! Ik dronk het.. Na inspectie blijkt de dop van het zoutreservoir van de afwasmachine niet goed vast te zitten. Dat is niet echt het zout dat je aan je serviesgoed wil hebben... Ik gooide mijn verse maar zoute koffie weg en zette de afwasmachine maar nog een keer aan. Aangezien ik diegene was die hem gisteravond leeghaalde en weer opnieuw vulde wist ik zeker dat die vaat ook zout moest smaken. En zo ging ik likkend al het serviesgoed af om te proeven wat gister af was gewassen en wat niet. Nadat mn tong uitgedroogd op de grond hing en mn aanrecht inmiddels vol stond met zoute én ongezoute afwas raakte ik in een zware depressie.. m'n laatste cupje koffie..